The Jujube (from the Fables of Mkhitar Gosh)

Յունապին յԱռակք Մխիթար Գոշի

Յանմտից անմիտ - mindless

ոք

եհար հարկանել - to strike

զյունապի՝ կարծելով զնա

դժնիկ դժնիկ - buckthorn

. որոյ զայրացեալ ասաց. Ո՛

անագորոյն անագորոյն - cruel

, զտունկ ի պտղոյ արժան է ճանաչել, եւ ոչ ի տեսակէ։ Նշանակ բերէ առակս

զանընտրող անընտրող - imprudent

դատողս՝ զթագաւորս եւ զիշխանս եւ զդատաւորս եւ զառաջնորդս եկեղեցւոյ՝ զնոսա յանդիմանելով, զի

անփորձապէս անփորձ - without trial, or inexperienced

դատապարտեն. զի ճշդիւ գիտելի է՝ ի գործոց նոցա. ըստ որում տէրն իսկ ասաց, թէ ի պտղոյ նոցա ծանիջիք զնոսա, եւ ոչ ի տեսլենէ կամ ի համբաւէ դատել. որով եւ բազում վնաս գործի՝ զբարիս իբրեւ զչարս

խոշտանգելով խոշտանգել - to torment

։

—

A thoughtless person struck at a jubjube, thinking that it was the buck-thorn. At this [the jubjube] grew angry and said: "Oh cruel one, the plant should be recognized by its fruit and not by its apearance!" The fable symbolizes the imprudent judges: king, prince, judge, and director of the church, and reproaches them for condemning without trial [or: "in an inexperienced fashion"]. For from their [the accused's] deeds the truth is ascertainable, as the Lord Himself said: "By their fruit you shall know them" and not by judging their appearance or reputation—[a practise] which causes much harm, tormenting the good with the wicked.

(Translated into English by Robert Bedrosian)

—