Հայոց լեզուն. Յաջորդաց բարիքը մտածել
Հայոց լեզուն
Յաջորդաց բարիքը մտածել՝
(ի Բազմավէպէ)
Բաբելացւոց թագաւորն բազմութեամբ զաւրացն գայր մտանէր ՚ի քաղաքն. եւ տեսաւ ծեր մի զի արմաւենիս՝ տնկեր, եւ ասէ. «Ո՛վ ծեր, զայդ ընդէ՞ր տնկես. զի ՚ի քառասուն տարին ապա՛ պտղաբերի, եւ դու այսաւր եւ վաղիւն մեռանիս»։ Եւ նա ասէ. «Թագաւոր, մին մարդ տնկել էր՝ ես վայելեցի. ես տնկեմ՝ գայ մին մարդ այլ վայելէ»։ Ասէ թագաւորն. «Տուք նմա հազար դահեկան, զի բարի մարդ մի է». եւ նորա առեալ գոհացաւ զԱստուծոյ։ «Գոհանամ որ ամէն մարդ ՚ի քառասուն տարին վայելէ, ես այսաւր վայելեցի»։ Ասէ. «Դարձեալ տուք նմա հազար դահեկան». դարձեալ գոհացաւ։ Ասէ թագաւորն, «Դարձեալ ընդէ՞ր գոհացեր»։ Ասէ. «Գոհանամ Աստուծոյ որ ամէն տունկ ՚ի տարին մին հետ տայ պտուղ, իմ ծառ այսաւր երկու անգամ ետ պտուղ». եւ հաճոյ թուեցաւ թագաւորին։
Comments
Post a Comment