Հայոց լեզուն. Հայերէն քերականութիւն
Եզակի եւ յոգնակի.
Ա. Եփրատ է գետ մեծ։
Եփրատ եւ Տիգրիս են գետք մեծք։
Գետ է եզակի։ Գետք է յոգնակի։ Եզակի ոչ ունի -ք, յոգնակի ունի -ք։
Աւրինակ.
Թիւ, թիւք։
Ռ է թիւ մեծ։ Ռ եւ ԺՌ են թիւք մեծք։
Բ. Սիցիլիա է կղզի մեծ։
Սիցիլիա եւ Բրիտանիա են կղզիք մեծք։
Կղզի է եզակի։ Կղզիք է յոգնակի։ Եզակի ոչ ունի -ք, յոգնակի ունի -ք։
Աւրինակք.
Ա է հայերէն նշանագիր։ Ա եւ Բ են հայերէն նշանագիրք։ Գաղիա է գաւառ Հոռոմոց։ Գաղիա եւ Իսպանիա են գաւառք Հոռոմոց։
Գ. Երեւան է քաղաք մեծ։
Երեւան եւ Անի են քաղաքք մեծք։
Քաղաք է եզակի։ Քաղաքք է յոգնակի։
Աւրինակք.
Բան, բանք, աւրինակ, աւրինակք։
Գիր է բան հայերէն, ոչ յունարէն։ Գիր եւ թիւ ոչ են բանք յունարէն, այլ հայերէն։
Նախադրութիւն.
Դ. յ- է նախադրութիւն։
Ի է նախադրութիւն։
յ- եւ ի են նախադրութիւնք։
Աւրինակք.
Երեւան է յաշխարհն հայոց։
Աշխարհն հայոց է ի կովկաս։
յ- յառաջէ ձայնաւորս։ Ի յառաջէ բաղաձայնս։
Ձայնաւորք են՝ ա, ե, է, ը, ի, ո, ու։ Բաղաձայնք են այլ տառք։
Comments
Post a Comment