Mo Doctors Mo Illnesses
by Hagop Baronian
(Constantinople, 1884)
Translated by Beyon Miloyan
Physician (n.) – A proprietor of our bodies.
There was a time when there weren’t so many doctors and the number of illnesses wasn’t so high either.
Yesterday’s doctors were employed to cure discovered illnesses while today’s have charged themselves with the task of discovering new illnesses.
The illness of blood sugar is already familiar to us; soon, we will also have an illness induced by coffee and doctors will start occupying themselves with the business of how much sugar should go in the coffee. And may God protect us from illnesses induced by nuts…
Yet medical specialties are now advancing at such a rate that a patient will need to go to several doctors to treat an illness. For example, my tooth hurts, and at the same time so does my ear, my head, my nose and my gums. My tooth doctor checks only my teeth and refers me to some prominent ear specialist. I comply, and this doctor, after prescribing what he judges to be the suitable medicine, has me go and visit another eminent doctor who is one-of-a-kind in treating headaches. So I go, and this one gives me a head exam and then sends me to a nose specialist, who after applying his expertise, sends me to show my gums to some other specialist. If one is in need of five different specialists for such an ailment, imagine how many thousands of doctors we will need if one day we happen to be exposed to a serious illness, where the most expedient solution will be to surrender our bodies to the doctors and step aside.
Recently, there was news of a new field of eyebrow specialists, who apparently treat illnesses of the eyebrows. As soon as I heard this, I immediately started feeling unwell in my eyebrows. That’s because the way doctors so much as advertise illnesses makes people imagine that they are already ill. Behold, an example of such an advertisement:
“It is unfortunate that people don’t give enough importance to eyebrow illnesses. These illnesses typically start with mild agitation in the stomach, followed by a slight shortness of breath. The patient then starts to feel a mild pain in his forehead, possibly followed by episodes of dreaming at night. He suffers from indigestion, and perhaps constipation—which sometimes cloud his mind—and his head may start spinning, or he may have an upset stomach and get fevers or chills at night. All these symptoms stem from an illness of the eyebrows, which, if not treated by a doctor, can have harmful consequences.”
Now show me someone who does not have an eyebrow illness after reading such an advertisement!
Everyone needs a job to make a living. Very well. But does every doctor need his own class of illness to treat? If yes, then there is no way to reduce the number of doctors. But reduce the doctors and the illnesses will be reduced too.
—
Որքան Բժիշկ, Այնքան Հիւանդութիւն
(1884)
Յակոբ Պարոնեան
Բժիշկ — կալուածատէր մեր մարմիններու։
Ժամանակաւ այսքան բժիշկ չկար եւ հիւանդութիեանց թիւն այսքան մեծ չէր։
Հին ատենուան բժիշկներն գտնուած հիւանդութիւններն բժշկելու պաշտօն ունէին, հիմակուաններն նորանոր ախտեր գտնելու տուած են իրենք զիրենք։
Շաքարի հիւանդութիւնն ծանօթ է արդէն, քիչ ատենէն խահուէի հիւանդութիւն մ’ալ պիտի ունենանք եւ բժիշկներն երթալով խահուէի շաքարի վաճառականութեամբ պիտի զբաղին։ Աստուած կաղի հիւանդութենէ պահէ զմեզ։
Միւս կողմէն մասնագիտութիւնն այնքան յառաջ երթալու վրայ է որ հիւանդ մ’իւր ախտը դարմանելու համար քանի մը բժիշկներու դիմելու պէտք պիտի ունենայ։ Օրինակի համար ակռաս կը ցաւի, նոյն պահուն ականջս ալ կը ցաւի, գլուխս ալ, քիթս ալ, լինտերս ալ։ Ակռայի բժիշկս ակռայներս միայն կը քննէ, դեղագիր մը կուտայ եւ կը խրատէ զիս որ ականջիս համար այս ինչ երեւլի եւ մասնագէտ ականջաբոյժին դիմեմ։ Կը հնազանդիմ, սա ալ ականջիս համար արժան դատած դեղը տալէն ետքը կը պատուիրէ ինձ որ գլխուս համար դիմեմ այս ինչ հանրածանօթ բժկին որ մէկ հատիկ է գլխու ցաւու մասին . . .։ Կ’երթամ. Սա ալ գլխուս կը քննէ եւ քթիս ի դարման կը ղրկէ զիս քթաբոյժի մ’որ քթիս վրայ իւր մասնագիտութիւնն գործադրելէն ետքը կը յանձնարարէ ինձ լինտերս ցուցնել այն ինչ մասնագէտին։ Եթէ ասանկ թեթեւ անհանգստութեան մը համար հինգ մասնագէտի կարօտի ոք՝ երեւակայեցէք թէ քանի բիւրաւորներուի պէտք պիտի ունենանք եթէ ծանր հիւանդութեան մը ենթարկուինք, եւ ասանկ պարագայի մը մէջ ամենէն կարճ ճամբան մեր մարմինն բժշկաց յանձնելու է եւ մէկդի քաշուելու է։
Այս օրերս յօնքի բժիշկ մ’ալ երեւան ելեր է կ’ըսեն, որ յօնքի հիւանդութիւններ կը դարմանէ եղեր։ Այս լուրն առնելուս պէս՝ ես իսկ յօնքերուս վրայ անհանգստութիւն մը զգալ սկսայ. որովհետեւ այս բժշկաց ծանուցմանց եղանակն մարդս երեւակայական հիւանդ կ’ընէ։ Ահա այս ծանուցումներէն օրինակ մը.
«Ցաւալի է որ յօնքի հիւանդութեան քիչ կարեւորութիւն կը տրուի։ Այս հիւանդութիւնն նախ կ’սկսի ստամոքսի վրայ աննշան խլրտումներով, հիւանդն կը կարծէ թէ շնչառութիւնն թեթեւ կերպով կորուսած է իւր կանոնաւորութիւնն։ Յետոյ կը սկսի ճակատին վրայ թեթեւ ցաւ մը զգալ հիւանդն որ գիշերներն շատ երազ կը տեսնէ երբեմն. Կերածը չկրնար մարսել, որովայնապնդութիւն յառաջ կուգայ երբեմն—այս երբեմները մարդուս միտքը կը պղտորեն—հիւանդին գլուխն կը դառնայ երբեմն, կամ փորին մէջ թեթեւ ցաւ կզգայ երբեմն, իրիկուններն երբեմն տաքութիւն երբեմն պաղութիւն կուգայ մարմնոյն վրայ. Եւ այս ամենն կը ծագին յոնքի հինւանդութենէն որ կրնայ, եթէ ժամանակին բժիշկ չկանչուի, վնասակար եւ ցաւալի հետեւանքներ ունենալ։»
Ցոյց տուէք ինձ հիմայ այն անձն որ այս ծանոթումն կարդալէ ետքը յօնքի հիւանդութիւն չունենայ։
Ամեն մարդու գործ մը պէտք է ապրելու համար. շատ աղէկ. Բայց ամեն բժիշկ ալ մասնաւոր հիւանդութիւն մը պէ՞տք է։ Եթէ է՝ այն ատեն բժշկաց թիւն նուազեցնելու աշխատելէն ուրիշ միջոց չկայ։ Վերուցէք բժիշկներն կը վերանան նաեւ հիւանդութիւնները։
Comments
Post a Comment