Bear (from Physiologus)

 

Վասն արջոյ

Բարոյախաւսն ասէ վասն արջոյ թէ գազան է եւ գիշակեր. Զգայուն եւ մարդասէր. Մեղաւորաց յանդիմանիչ իւր գազանաբնութեամբն. Զի յաղագս հնազանդ բարուցն, զինչ ուսուցանեն, հնազանդի եւ առնէ ուրախութեամբ. եւ զիւր սահմանն ոչ ուրանայ. զի յորժամ շնչէ հողմ ցրտագին եւ իմանա զգալ ձմեռնային եղանակին, գնայ ի վտակս ջուրց եւ զբերանն անդ բանայ անդ եւ զջուրն ի փորն առնու եւ ողողէ զամենայն աղիսն եւ յորովայն. մինչեւ գիտենա, որ ոչ մնաց աղտեղութիւն եւ ոչինչ. եւ գնա մտանէ ի բոյնն եւ անկանի որպէս մեռեալ ի քուն իբրեւ զամիսս երիս. ոչ շարժի ամենեւին. եւ եթէ մնացեալ իցէ աղտ ի աղիսն, ոչ կենդանանայ, այլ նեխեալ սատակի. իսկ եթէ որ լուացեալ իցէ կենդանի մնայ. մինչեւ գարուն լինի. յայնժամ ի շնչել հարաւին հողմոյն յառնէ եւ գոհանայ զԱստուծոյ եւ կերակրիլ ըստ սահմանի սկսանի։

Bear

Physiologus says about the bear that it is a beast and a predator, aware and [sometimes] benevolent, [but] opposing sinners with its animalic nature. It has a nature which is obedient [to fate], living in joy and not straying from its [natural] bounds. When a cold wind blows, and it realizes that the winter season is coming, it goes to the streams of water. There it opens its mouth and takes water into its stomach. With this, it cleanses all its innards and bowels until it is certain that there is no putrid matter inside it at all. Then it goes to its nest and enters a sleep that is like death for three months. [During this period] it does not stir at all. If any putrid matter remained in its bowels, it does not return to life, but rots and dies. But if it has given itself a good cleaning, it continues to live [hibernated] until spring. When a [warm] wind blows from the south, [the bear] arises, thanks God, and begins to eat in its normal way.

—

Index