The Betony (from the Fables of Mkhitar Gosh)
Փեննա զանձն
սրբասէր
սրբասէր - holiness-loving
ասէր լինել, եւ ամբարհաւաճ
ամբարհաւաճ - haughty
էր ի բնաւից՝ իբրու զի ընդդիմանայ դիւաց
դեւք - devs (demons)
, ոչ գիտելով եթէ ի թագաւորէն իւրմէ զօրանայ. եւ յինքն ամփոփեալ արքայն զիւրն շնորհ, եւ գտաւ ունայն քան զբազումս
was found to be more useless than many
. վասն զի ծաղիկք ամենայն ի պէտս վարէին բժշկաց, իսկ նա եւ ոչ բնաւ։
Չունի ինչ խորին օրինակս. զի
ամբարտաւանին
ամբարտաւանիլ - to become arrogant
ոմանք ի քահանայից եւ ի կրաւնաւորաց՝ յորժամ տէր ի ձեռս նոցա առնէ բժշկութիւն, եւ կամ մերժէ զդեւս. ոչ գիտելով եթէ ոչ նոքա, այլ շնորհն տեառն որ ընդ նոսա. եւ յորժամ առնու զիւրն տէր, լինի եւ ոչ առ մի ինչ պիտանացու։
Wood betony described itself as a lover of holiness, and was more arrogant than everyone, supposedly since it resists demons. Not knowing that its power derived from its own king, it attributed to itself what belonged to the king. When the king withdrew his power, [the betonica] was found to be more useless than many, since doctors use all flowers for [medicinal] needs, but not [the betony's].
There is nothing deep about this one. Some of the haughty priests and clerics when the Lord works healing with their hands, or rebuffs a dew, do not understand that it is not they, but the grace of the Lord that is with them [accompishing the wonders]. And when the Lord takes back what is His, [the haughty ones] are no use for anything.
Comments
Post a Comment