The Birch and The Heather (from the Fables of Mkhitar Gosh)

The Forest of Arden, Albert Pinkham Ryder (American, New Bedford, Massachusetts 1847–1917 Elmhurst, New York), Oil on canvas, American


Ցարասին եւ հաւամրգին
յԱռակք Մխիթար Գոշի

Բողոքբողոք կալել - to protest, to appeal to
առ
միմեանսառ միմեանս - one another
կալան ցարասի եւ հաւամրգի. քանզի եւ նոքա տունկք գոլով, սակայն
պակասամիտքպակասամիտ - dull-witted
. եւ
տրտնջէինտրտնջել - to grumble
ասելով. Զիա՞րդ նման մեզ լինելով
մրտիմրտի - myrtle
տեսլեամբտեսիլ - appearance
՝ եւ
փանաքութեամբփանաքութիւն - weakness
վարդ, եւ այնքան պատուին՝ զի ի տունս բնակեն
ճոխագունիցճոխագոյն - lavish, very wealthy
՝ եւ յեկեղեցիս, եւ մեք անարգ լինիմք գործիք՝ զաւելորդս
տանցտուն - house
եւ
գռեհիցգռեհ - street
մաքրելով։ Զայս ասելով՝
զանուշահոտութիւնանուշահոտութիւն - fragrance
նոցա
զբժշկութիւննբժշկութիւն - healing
եւ
զպիտանութիւննպիտանութիւն - utility
թագուցանելով, եւ
զհամեմատութիւննհամեմատութիւն - comparison
՝
ինքեանցինքեանց - themselves
առաջի դնելով՝
զամբաստանութիւննամբաստանութիւն - accusation
աճեցուցանէին։ Այսպիսի է առակիս տեսութիւն. բազումք
նորամուտք ի կրաւնաւորացնորամուտ - newly-entered clerics
յորժամ ըստ
պատշաճիպատշաճ - suitable
նոցա ի
խոնարհագոյնխոնարհագոյն - very humble, most humble
գործ ինչ որոշեն,
քրթմնջենքրթմնջել - to grumble
՝ թէ մեզ նման ձեւով եւ այլք են կրաւնաւորքն, զիա՛րդ պատուին եւ ի գործ պարկեշտ կան, եւ յայսքան անարգութեան մեք. եւ զնոցա արժանի պատուոյ զվարս թագուցանեն. զի ոմանք քահանայք իցեն, եւ զնմանութիւն տեառն վարուց ունին նման վարդի. եւ այլք ի մանկութենէ կուսութեամբ անուշահոտեալք նման մրտի. իսկ նոքա անգիտանալով զինքեանս՝ վայրապար ամբաստանեն։


The broom (or genista or birch) and the heath (or heather) were complaining to each other. Both were plants, but both silly. They grumbled: "Why is it that the myrtle, which resembles us in appearance, and the rose [resembling us] in delicacy, are so esteemed that they dwell in the homes of the very rich and in the church, while we are dishonored instruments [used] to clean refuse in homes and on the streets"? Saying this, they concealed [the myrtle's and the roses'] fragrance, medicinal properties and general usefulness, and thrusting forth comparison with themselves, caused the complaint to grow. The meaning of this fable is as follows: many who have recently entered the clergy, when designated for some very humble work which befits them, mutter, [saying]: "There are other clerics like us in form. Why are they honored and found doing decent work while we are so disrespected"? And they concealed [the modest clerics'] behavior, which was respect-worthy. For some are priests and in behavior resemble the Lord, like a rose. Others have become fragrant through celebacy from childhood, like the myrtle-tree. Not knowing themselves, they senselessly accuse.


(Translated into English by Robert Bedrosian)



Comments

Popular posts from this blog

In Defense of Civilization

Learn Classical Armenian!

The Fables of Mkhitar Gosh