տունկք ամենայն մխիթարել զնա, եկն ընդ նոսա եւ մորենի. եւ այն ինչ էր մխիթարութեան բան. Մի՛ լար, ասեն, դարձեալ
ծնանիսծնանել - to reproduce
որդիս։ Եւ նա ասէ. Ծնանիմ, եւ դարձեալ կոտորեն, եւ այդ զի՞նչ մխիթար է. այլ այս է մխիթար անձին, զի մնացեալն իմ որդիք՝ պտղաբեր լինին, եւ պատճառ ուրախութեան մարդկան. եւ այսիւ անձն մխիթարէր։ Իսկ մորենի ասէր. Եկի մխիթարել զքեզ, զի
ինեւես - I
զաչսդ սրբիցես։ Եւ նա ասէ. Շնորհ ունիմ.
տնկարգործին՝տնկագործ - horticulturalist
որ
խլէխլել - to root out
զքեզ յարմատոյ իմմէ։ Յայտնէ ապացոյցս, զի առ ժամանակ մի է մխիթարել մնացելովքս, զի մահկանացու է ազդ մարդկան. այլ այն իսկ է
տիրապէստիրապէս - supremely
մխիթարութիւն, զի ըստ հաճոյից տեառն իցեն մնացեալն ժառանգք։ Բայց
մորոսացմորոս - foolish
բան առաւել զայրացուցանէ՝ քան թէ մխիթարէ զսգաւորս նման մորենւոյն, զոր շնորհ ունի բնաւին ոչ տեսանել զանմիտ մխիթարիլսն։
—
When in springtime the vine, bereft of children, wept, all the plants came to console it including the blackberry. These were their words of consolation: "Weep not," they said, "once again you shall have children." [The vine] replied: "I shall bear and again they shall destroy. What consolation is that? Rather my comfort would be if my children remained with me, were fruitful and the cause of human happiness. I would be comforted by this". Now the blackberry spoke up: "I came to console you, so that you would wipe your eyes on me." And [the vine] replied: "I thank the gardener who snatches you from my root." [The fable] clearly shows that temporarily one may be comforted by survivors, for humankind is mortal. However, the supreme consolation is that surviving heirs please the lord. Foolish words, such as those of the blackberry, aggrevate more than comfort the mourner, who would have been thankful to have never seen the senseless consoler.
Learn Classical Armenian! started in June, 2021 with daily Grabar (Classical Armenian) exercises. The exercises are designed to take about 5-10 minutes to work through, with most of the material sourced or modified from the 5th century Classical Armenian translation of the Bible (of which, you can find an invaluable Grabar-English concordance at Arak29 ). With the encouragement of Robert Bedrosian , the exercises have increasingly come to focus on "spoken" Grabar by emphasizing short, spoken-style phrases that help the reader think in Grabar and, hopefully, come to parse longer sentences later on. To whet the appetite, here are some famous literary lines that I recently translated into 5th century style Classical Armenian — Additional resources: *If you are looking for “official” material, the following resources may be helpful: i) The University of Texas has free Classical Armenian lessons here , ii) Robert Thomson has a textbook that you can access freely here , iii)
Here are all the Armenian male names compiled from Volume 1 of Yeghishe’s History of Vartan and the Armenian War : Anania (Անանիա) Artak (Արտակ) Arten (Արտէն) Basil (Բասիլ) Ěnjugh (Ընջուղ) Gad (Գադ) Gadesho (Գադեշոյ) Garegin (Գարեգին) Giwt (Գիւտ) Hovsep (Յովսէփ) Kasu (Քասու) Manej (Մանէճ) Manen (Մանէն) Meghet (Մեղէտ) Mushē (Մուշէ) Nerseh (Ներսեհ) Nershapuh (Ներշապուհ) Sahak (Սահակ) Shmavon (Շմաւոն) Surmak (Սուրմակ) Tachat (Տաճատ) Tatik (Թաթիկ) Tirots’ (Տիրոց) Vahan (Վահան) Varazshapuh (Վարազշապուհ) Vardan (Վարդան) Vasak (Վասակ) Yeghbayr (Եղբայր) Yeghisha (Եղիշա) Yeremia (Երեմիա) Yevghagh (Եւղաղ) Yeznik (Եզնիկ) I would say up to half of those names are still in use today (e.g., Hovsep, Arden, Artak, Sahak, Vartan, Vahan) with some seeming more like clerical names (e.g., Anania, Karekin). Others (e.g., Nerseh, Mushe) are still in use but with modification (Nerses, Musegh). Varazshapuh is distinctly Iranian and Gadesho sounds Assyrian. Then we have some names that don't seem to
Աշխարհաբառ լեզուի վրայ ի Բազմավէպէ (1843) Երբոր ազգային լեզուն պահելու հարկաւորութիւնը եւ օգտակարութիւնը մէջ կը բերէինք, խօսքը հոն եկաւ թէ մաքուր խօսակցութեան համար աշխարհաբառ լեզունիս կանոնի մը դնել պէտք ըլլայ նէ՝ արդեօք ո՛ր աշխարհաբառը ընտրելի է։ Ան հատուածը ուշադրութեամբ կարդացողը՝ մէկէն հասկցած է թէ մեր միտքը ոչ միայն գրաբառ լեզունիս ետ ձգել, կամ աշխարհաբառը գրոց լեզու դարձնել չէ, հապա ընդ հակառակն՝ գրաբառը դիւրաւ ծաղկեցնելուն հնարքը գտնել ու սորվեցնել է. Ինչպէս որ յայտնի կերեւնայ նաեւ ան պայմաններէն որ ընտրելի աշխարհաբառին հարկաւոր սեպեցինք։ Հիմա, հոնտեղը ըրած խոստմունքնիս կատարելու համար՝ քիչ մը աւելի բացատրենք մեր նոյն կարծիքը։ Ընտրելի աշխարհաբառը ան ատեն ազնիւ կըլլայ ըստ կարի, եւ շատին հաճոյ, շատին ալ դիւրաւ հասկնալի, երբոր արդէն գրաբառի մօտեցած ըլլայ ուրիշներէն աւելի, ու ասկէ ետքն ալ աւելի մօտենալու վրայ ըլլայ. այնպէս որ առանց իմացուելու, այսինքն առանց մեծ դժուարութեան, գրաբառ լեզուին հետ միանայ։ Թէ որ ինչպէս մեզի՝ նմանապէս ուրիշներուն ալ հարկ երեւնայ աս հիմանս վրայ ընել մե
Comments
Post a Comment