The Pomegranate (from the Fables of Mkhitar Gosh)
Յանփորձիցանփորձ - inexperienced
ոք տնկոցտունկ - plant
հարցանէ զնռնենի. Զի՞ է զի բազում առնես ծաղիկ, սակայն զի հոսեսհոսել - to ooze
եւ ծորեսծորել - to flow, to ooze
։ Եւ նա ասէ. Ագահ է ակն տնկողին, եւ ես նրբոստնրբոստ - thin-branched
եւ ծանրապտուղ. եւ եթէ ոչ էի կակղուղէշկակղուղէշ - pliant-branched
, բառնալբառնալ - to sustain
ոչ կարէի. եւ յաղագս այնորիկ հոսեմ, զի մի՛ բեկայցբեկանել - to break
։ Յանդիմանէ առակս զայնոսիկ՝ որ առաւել քան զկարնկար - power
եւ զսահմանսահման - limit
արարչին պահանջեն ի սպասաւորացսպասաւոր - servant
պաշտիլ. որոց խնամ ածելի է՝ զի մի՛ ի զաւրութենէ հատեալքհատանել - to cut
անկցին, նմամնապէս եւ ի հոգեւորսն եղիցին, ըստ որում եւ Աստուած խնամէ։
Someone unfamiliar with plants asked the pomegranate: "How is it that you have many flowers yet flow and ooze?" And [the pomegranate] replied: "The planter's eye is greedy. I have thin branches and heavy fruit. If my branches were not flexible, I would not be able to bear up. That is why I flow, so I won't break." This fable reprimands those who demand more than is possible and ordered by the Creator, from attendants. Whose care is brought so that they do not break from the weight. Similarly let it be so among the clergy for whom God cares.
Comments
Post a Comment