The Fig (from the Fables of Mkhitar Gosh)




Թզենին
յԱռակք Մխիթար Գոշի

Հարցաւհարցնել - to ask
ընդ թզենի, թէ զիա՞րդ է զի բազում
ոստսոստ - branch
առ երկրաւ
տարածանեստարածանել - to spread
։ Եւ նա ասէ. Քանզի բազում են թշնամիք իմ. եւ ես խոնարհիմ, զի մի՛
ոստակոտորոստակոտոր - broken-branched
եղէց. եւ նախ քան զելանելն յիս՝
յագեցուցանեմ յագեցնել - to sate
, եւ մոռանան զչարութիւն։ Խրատի զմեզ առակս, խոնարհութեամբ եւ
սեղանաւքսեղան - table
եւ քաղցրութեամբ ընդ առաջ ելանել թշնամեաց, յորժամ
ստնանել ստնանել - to prevail
ոչ կարեմք. զի
շիջանիցինշիջանիլ - to be extinguished
ի դառնութենէ բարուց, եւ մոռասցին զչարիս։


The fig tree was asked: "Why do you spread forth so many branches on the ground"? And it replied: "Because my enemies are numerous. I bend down so that my branches will not be broken. And before coming up to me, I satisfy them and they forget the evil." This fable teaches us to go before the enemy with humility, [laden] tables, and sweetness when we are unable to receive [what we want]. For thus are they turned from bitter behavior and forget evil.


(Translated into English by Robert Bedrosian)



Comments

Popular posts from this blog

In Defense of Civilization

Learn Classical Armenian!

The Fables of Mkhitar Gosh