Plato's Euthyphro: III

Plato's Euthyphro

Part III

Σωκράτης. ὦ φίλε Εὐθύφρων, ἀλλὰ τὸ μὲν καταγελασθῆναι ἴσως οὐδὲν πρᾶγμα. Ἀθηναίοις γάρ τοι, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐ σφόδρα μέλει ἄν τινα δεινὸν οἴωνται εἶναι, μὴ μέντοι διδασκαλικὸν τῆς αὑτοῦ σοφίας· ὃν δʼ ἂν καὶ ἄλλους οἴωνται ποιεῖν τοιούτους, θυμοῦνται, εἴτʼ οὖν φθόνῳ ὡς σὺ λέγεις, εἴτε διʼ ἄλλο τι.

Սոկրատէս. Ո՛վ սիրելի Եւթիփռոն, այլ ծիծաղելի լինելն իսկ՝ ոչ ինչ էր ուղղութիւն թերեւս. քանզի Ատենացւոցն, իբրու ինձ թուի, ոչ յոյժ փոյթ է, եթէ չար ուրեմն կարծիցեն գոլ ոչ իսկ վարդապետական նորին իմաստութեան. բայց որոյ զայլս կարծիցեն առնել այսպիսիս՝ սրտմտին, թէ մախանօք՝ իբրու դու ասես, եւ եթէ այլով իւիք։

Socrates. My dear Euthyphro, their ridicule is perhaps of no consequence. For the Athenians, I fancy, are not much concerned, if they think a man is clever, provided he does not impart his clever notions to others; but when they think he makes others to be like himself, they are angry with him, either through jealousy, as you say, or for some other reason.

Εὐθύφρων. τούτου οὖν πέρι ὅπως ποτὲ πρὸς ἐμὲ ἔχουσιν, οὐ πάνυ ἐπιθυμῶ πειραθῆναι.

Եւթիփռոն. Արդ յաղագս այսորիկ՝ թէ ո՛րպէս երբէք առ իս տրամակայեալ են, ոչ յոյժ ցանկամ փորձ առնուլ։

Euthyphro. I don’t much desire to test their sentiments toward me in this matter.

Σωκράτης. ἴσως γὰρ σὺ μὲν δοκεῖς σπάνιον σεαυτὸν παρέχειν καὶ διδάσκειν οὐκ ἐθέλειν τὴν σεαυτοῦ σοφίαν· ἐγὼ δὲ φοβοῦμαι μὴ ὑπὸ φιλανθρωπίας δοκῶ αὐτοῖς ὅτιπερ ἔχω ἐκκεχυμένως παντὶ ἀνδρὶ λέγειν, οὐ μόνον ἄνευ μισθοῦ, ἀλλὰ καὶ προστιθεὶς ἂν ἡδέως εἴ τίς μου ἐθέλει ἀκούειν. εἰ μὲν οὖν, ὃ νυνδὴ ἔλεγον, μέλλοιέν μου καταγελᾶν ὥσπερ σὺ φῂς σαυτοῦ, οὐδὲν ἂν εἴη ἀηδὲς παίζοντας καὶ γελῶντας ἐν τῷ δικαστηρίῳ διαγαγεῖν· εἰ δὲ σπουδάσονται, τοῦτʼ ἤδη ὅπῃ ἀποβήσεται ἄδηλον πλὴν ὑμῖν τοῖς μάντεσιν.

Սոկրատէս. Քանզի դու թուիս սուղ ինձ զանձն քո առտուել եւ ուսուցանել ոչ կամել զիմաստութիւնդ քո. այլ ես երկնչիմ, որ ի ձեռն մարդասիրութեան, թուի ինձ, զոր ինչ ունիմ հեղլով սոցունց, եւ ամենայն առն ասել ոչ միայն առանց վարձու, այլ եւ յաւելեալ հեշտաբար՝ եթէ ոք կամեսցի ինձ լսել։ Արդ եթէ որպէս այժմիկ ասէի՝ հանդերձեալ են լինել ծիծաղիլ զինեւ, որպէս դու զքեւ ասես, ոչ իցէ ինչ թախանձութիւն՝ խաղալով եւ ծիծաղելով շրջել ի հանդիսարանի. ապա եթէ փութասցին, այս ինչ արդեւք թէ ո՛րպէս պատահեսցի՝ անյայտ է ամենայնի, բաց ի դիւթիցդ ի ձէնջ։

Socrates. No, for perhaps they think that you are reserved and unwilling to impart your wisdom. But I fear that because of my love of men they think that I not only pour myself out copiously to anyone and everyone without payment, but that I would even pay something myself, if anyone would listen to me. Now if, as I was saying just now, they were to laugh at me, as you say they do at you, it would not be at all unpleasant to pass the time in the court with jests and laughter; but if they are in earnest, then only soothsayers like you can tell how this will end.

Εὐθύφρων. ἀλλʼ ἴσως οὐδὲν ἔσται, ὦ Σώκρατες, πρᾶγμα, ἀλλὰ σύ τε κατὰ νοῦν ἀγωνιῇ τὴν δίκην, οἶμαι δὲ καὶ ἐμὲ τὴν ἐμήν.

Եւթիփռոն. Այլ ոչ ինչ իրք, ով Սոկրատէս. այլ դու առ իսկ միտս զանգիտեա ի հանդիսէն, բայց կարծեմ որպէս եւ ես յիմոյն։

Euthyphro. Well, Socrates, perhaps it won’t amount to much, and you will bring your case to a satisfactory ending, as I think I shall mine.