Demonstration of the Apostolic Preaching: Chapter 2

Սուրբ Իրենեոսի

Ցոյցք Առաքելական Քարոզութեան

Բ.

 

Եւ վասն զի շարադրեալ կենդանի է մարդ յանձնէ եւ ի մարմնոյ՝ ՚ի ձեռն երկուցունց այսոցիկ լինել նմա պարտ եւ արժան է. եւ քանզի յերկուցունց յայսցանէ հետեւին գայթմունք, եւ է մարմնոյ սրբութիւն արգելաւորութիւն ժուժկալութեան յամենայն ամաւթալի իրաց եւ յամենայն անիրաւ գործոց, եւ անձին սրբութիւն գառ ի յԱստուածն հաւատ ամբողջ պահել՝ ո՛չ յաւելլով եւ ո՛չ հատանելով ի նմանէ. Քանզի աղաւտանա եւ տխրանայ աստուածապաշտութիւնն շաղախմամբ պղծութեամբ մարմնոյ, եւ բեկանի եւ արատի, եւ ո՛չ է ամբողջ՝ ստութեանն ի ներքս մտեալ յանձն, եւ պահեսցէ ի գեղեցկութեան եւ յիւրում չափու, յորժամ ճշմարտութիւն յոգւոջն եւ սրբութիւն ի մարմնին հանապազորդ եղիցի։

         Քանզի զի՞նչ աւգուտ է գիտեալ զճշմարիտն բանիւք, եւ զմարմինն պղծել եւ զչարութեանն կատարել զգործս. եւ կամ զի՞նչ իսկ բնաւ կարէ աւգուտ մատուցանել մարմնոյ սրբութիւն՝ ոչ եղելոյ ճշմարտութեան յանձին։ Քանզի խնդան ընդ միմեանս այսոքիկ եւ միաբանին եւ մարտակից լինին, զի զմարդին յանդիմանակաց արասցեն Աստուծոյ։ 

Եւ վասն այսորիկ Հոգին սուրբ ի ձեռն Դաւթի ասէ. «Երանելի այր, որ ոչ գնաց ի խորհուրդս ամպարշտաց». այսինքն է զԱստուած ոչն գիտողաց ազգաց խորհուրդ. Քանզի սոքա ամբարիշտք են, որք զԷն էապէս Աստուած ո՛չ պաշտեն։ Եւ վասն այսորիկ բանն ցՄովսէս ասէ. «Ես եմ Էակն». արդ, որք զԷն Աստուած ո՛չ պաշտեն՝ սոքա են ամբարիշտքն։ «Եւ ի ճանապարհի մեղաւորաց ո՛չ եկաց». եւ մեղաւորք են, որք զդիտութիւնն Աստուծոյ ունին եւ ո՛չ պահեն զնորա զպատուիրանն, այսինքն է քամահող արհամարհոտք։ «Եւ յաթոռն ժանտից ո՛չ նստաւ». եւ ժանտք են, որք ոչ միայն զինքեանս, այլ եւ զայլս եւս ապականեն չարահաւ եւ ծամածուռ վարդապետութեամբն։ Քանզի աթոռն նշանակ վարդապետարանի է, եւ այսպիսիք են ամենայն այլաղանդքն. յաթոռս ժանտից նստին, եւ ապականին՝ որք զվարդապետութեանն նոցա ընդունին զգեզ։

II.

Now since man is composed of life in soul and body, it is worthy to live by both of these; and since man stumbles in both of these, bodily purity lies in self-control from all shameful things and from all wrongdoings, and purity of soul lies in keeping one’s faith in God complete, neither adding to nor subtracting from it. For piety becomes obscured and dulled by the defilement and impurity of the body, and is broken, blemished and incomplete when falseness enters the soul; but it retains beauty in its measure when truth is daily in the soul and purity daily in the body.

For what profit is it to know the truth verbally while defiling the body and carrying out evil actions? Or what profit whatsoever could come from bodily purity without truth in the soul? For these delight together and unite to help bring man before God.

Therefore the Holy Spirit says through David: “Blessed is the man who walks not in the counsel of the ungodly” (Psalm 1:1); that is, the counsel of the nations that do not know God, for those who do not in essence worship what Is, in essence, God, are ungodly. Thus the Lord says to Moses, “I AM THAT I AM” (Exodus 3:14), and therefore those that do not worship the God that Is are the ungodly. “Nor stands in the path of sinners” (Psalm 1:1), sinners being those who have knowledge of God but do not keep His commandments; that is to say, vituperative scorners. “Nor sits in the seat of the scornful” (Psalm 1:1), the scornful being those who not only corrupt themselves but also others with their wicked and distorted instruction. For the seat is a symbol of a school, and that’s how all sectarians are: They sit in the seat of the scornful and corrupt those who accept their teachings.